زمان بندی برای دعا
زمان بندی برای دعا
رسیدیم به زیباترین بخش، یعنی زمان بندی برای دعا. یا بهتر بگویم راز شگفت انگیز دعا که در آن قدرت عجیب و خارقالعادة دعا برای هر که به آن مداومت میکند آشکار میشود. اکثریّت ایمانداران و جماعتهای کلیسایی با این که بسیار اهل دعا هستند و تأثیراتی هم از آن دیدهاند، امّا هنوز به قدرت عجیبی که در زمان بندی دعا وجود دارد پی نبردهاند، بزرگترین دلیلِ اثبات این مدّعا بیتوجّهای همگانی است که به زمان بندی دعا دارند.
پولس رسول سفارش میکند: «17هميشه دعا كنيد» ( اوّل تسالونیکیان 5 : 17 ). همیشه دعا کردن به معنی آن نیست که هرگاه مشکلی پیش آمد فوراً برای آن در دعا بایستید؛ چون این معنی همیشه در دعا بودن نیست. همیشه در دعا بودن نیازی به بهانهای ندارد، بلکه در هر فرصتی میبایست با پرستش و شکرگزاری در حضور خدا قرار گرفت.
چرا؟ آیا خداوند به دعا و پرستش و عبادتهای ما نیاز دارد؟ اگر این گونه بود که برای کلیسای خود آداب عبادی خاصی وضع میکرد و بر کلیسای خود واجب مینمود! که هرگز چنین کاری را نکرد. او حتّی پیش از خلقت انسان و فرشتگان نیازمند آیین عبادی نبوده. پس وقتی به دعا یعنی صحبت کردن با خداوند زیاد سفارش میشود چه منظوری در کار است؟
تا کنون و در بررسی وجوهات ارتباط با خدا خصوصاً دعا، گفته شد که دعاهای ما که در قالب درست بیان میشود در اعلیِ علّیین و به حضور خداوند خواهد رسید و او به سمت کسی که او را مخاطب قرار میدهد توجّه و نگاه خواهد کرد. کلاً هر ایمانداری دعا میکند تا اوّل نگاه خدا را به سمت خود جلب کند و دوّم این که صدای خود را به گوش خداوند برساند.
امّا این تمام موضوع نیست! در عالم روحانی اتّفاقاتی در حال شکلگیری است که انسان از آنها چندان خبری ندارد. کتاب مقدّس میگوید به همراه شیطان، فرشتگان تحت فرمان او که به خدا خیانت نمودند با او از جایگاههای آسمانی به زمین سقوط کردند؛ که در زمان آخر تعداد این فرشتگان سقوط کرده به یک سوّم فرشتگان آسمان خواهد رسید.
«3و علامتی دیگر در آسمان پدید آمد که اینک، اژدهای بزرگِ آتشگون که او را هفت سر و ده شاخ بود و بر سرهایش هفت افسر؛4و دُمش ثلث ستارگان آسمان را کشیده، آنها را بر زمین ریخت. و اژدها پیش آن زن که میزایید بایستاد تا چون بزاید فرزند او را ببلعد.5پس پسر نرینهای را زایید که همة امّتهای زمین را به عصای آهنین حکمرانی خواهد کرد؛ و فرزندش به نزد خدا و تخت او ربوده شد.6و زن به بیابان فرار کرد که در آن جا مکانی برای وی از خدا مهیّا شده است تا او را مدّت هزار و دویست و شصت روز بپرورند.7و در آسمان جنگ شد، میکائیل و فرشتگانش با اژدها جنگ کردند و اژدها و فرشتگانش جنگ کردند،8ولی غلبه نیافتند بلکه جای ایشان دیگر در آسمان یافت نشد.9و اژدهای بزرگ انداخته شد، یعنی آن مار قدیمی که به ابلیس و شیطان مسمّی است که تمام ربع مسکون را میفریبد. او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند» ( مکاشفه 12 : 3 - 9 ).
آن یک سوّم فرشتگان سقوط کرده با شیطان چند هزار سال است که جایهای خود را در آسمان از دست دادند و در زمین تردّد میکنند و در هفت سال پایانی روز ششم از خلقت، دیگر کاملاً بر روی زمین خواهند بود. کتاب مقدّس به این دسته از فرشتگان روحهای شریر، روحهای تاریکی و شیاطین اطلاق میکند که تمام نزاعها، جنگها، قتلها و گناهان گوناگون حسب عملکردهای آنان با انسانهایی است که تحت نفوذ و اختیار آنان قرار میگیرند.
چه بخواهید یا نخواهید این روحهای پلید در همه جا حضور دارند حتّی در خانههای شما و پیوسته و بدون انقطاع تمام مردم دنیا را به سمت انواع گناهان و جنایات و ... سوق میدهند و از هیچ عملی برای در اختیار گرفتن کسی و نابودی او فروگذاری نمیکنند. تنها راه حفاظت از عملکردهای شریران در ایمان کامل به خداوند عیسی مسیح و پیروی کامل از کلام خدا است. شخص با چنین عملکرد و ایمانی است که میتواند در جایگاه امن خداوند قرار بگیرد و از همة حملات شیاطین در امان بماند. امّا آیا همه به این معرفت و ایمان و اطاعت از کلام خدا رسیدهاند و خود را در مکان امن قرار دادهاند؟ قطعاً خیر. پس چه چارهای برای چنین کسانی میماند؟
دعا، دعای پیوسته و مداوم، دعای هر روز و هر وقت، دعا در هر موقعیّت و مکان، با دعا نگاه و گوش خداوند به سوی ندا کنندهاش جلب میشود. و دقیقاً در زمان توجّة خداوند به شخصی، هر حیله و دسیسه و مکری مکشوف میگردد و هیچ روح شریری جرأت دست درازی به شخص را نخواهد داشت.
پولس رسول میفرماید: «4در دعا مواظب باشيد و در آن با شكرگزاري بيدار باشيد» ( کولسیان 4 : 2 ). مواظبت به معنی: پاسداری، توجّه، حراست، محافظت، مراعات، مراقبت، نگهبانی، نگهداری، پاییدن است. مواظبت در دعا یعنی نگه داشتن دعا، دعا عملی فرمایشی است پس کسی در آن مواظب است که پیوسته در حال دعا کردن باشد.
حال در این قسمت میخواهم راهکاری بسیار قوی و چارهساز به شما یاد بدهم که همیشه با قوّتهای خداوند آمیخته شده و دعا و کلامتان با آمین، آمین خداوند همراه گردد، و آن"زمان بندی برای دعا"است.
هر ایماندار حقیقی خارج از دعاهای خاصی که در طول روز برای منظورهای خاصی مانند خوردن خوراک، سرکار رفتن، خوابیدن و غیره ... دارد، میبایست حتماً در طول روز زمانهای خاصی را برای دعا تعیین کند و در آن زمانهای خاص هر جا که بود، در حال هر کاری که بود، متوقّف شود و به خلوت رفته و با رعایت ادب و احترام و در شایستگی در حضور خداوند به دعا بایستد.
پیشنهاد میگردد حداقل در طول روز، از زمان بیداری تا وقتی که برای خواب میروید، پنج نوبت برای دعا تخصیص دهید؛ حتماً این زمانها را به حضور خداوند اعلام کنید و از او بخواهید تا در این زمانها او نیز در نزد شما حاضر باشد؛ آسمان و زمین اگر فرو بریزد حتّی یک نوبت از زمانهای دعای خود را به تعویق نیندازید، مهم نیست کجا یا در چه حالی باشید، بدانید که آن زمانها مال خداوند خواهد بود برای همیشه؛ همیشه این زمانهای دعا را با شایستگی و رعایت آداب دعا به حضور خداوند باشید.
شاید بپرسید این گونه زمان بندی برای دعا چه امتیازاتی دارد؟
اوّلین امتیاز: غیرت و اشتیاق شما برای صحبت با خداوند را به او نشان میدهد لذا او را نیز به شما مشتاق میکند: «11تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خداوند تو است پس او را عبادت نما» ( مزامیر 45 : 11 ).
دوّمین امتیاز: شما را تبدیل به شخصی اهل دعا و برخوردار از قوّتهای دعا میکند، چون آمین، آمین خداوند با چنین کسانی است. شخصیّت عالی یک انسان در سخت کوشی او ساخته و پرداخته میشود و شکل میگیرد، و حال اگر چنین شخصیّتی در دعا شکل بگیرد، او دارای شخصیّتی به شباهت و قدرتمندی خداوند خواهد شد و دعاهای او بسیار پر قوّت خواهد بود.
سوّمین امتیاز: شما خداوند را وارد یک قرارداد بسیار مهم و ضروری در زندگی خود میکنید، با این کار زمانهایی که برای دعا اختصاص میدهید، خداوند نیز مقیّد میگردد که هر روز و در آن ساعتها، هر جا که باشید روح پر جلال او حضور یابد و با شما در دعا متّحد گردد، که خودتان میدانید این یعنی چه. لذا هرگز و تحت هیچ شرایطی زمان دعا را به تعویق نیندازید که خداوند خیلی زودتر از آن حاضر خواهد بود. همان گونه که عدم حضور در زمان مقرّر برای دعا بیقیدی و بیتعهّدی را اثبات میکند، پایبندی به قرارداد با خدا، او را سخت مقیّد به دعاها و خواستههای هم پیمان خود میکند.
چهارمین امتیاز: اگر فوجی از شیاطین برای ضربه زدن به شما هجوم آورند، حتّی اگر شما از این هجوم روحانی خبر نداشته باشید، چون در طول روز به دفعات در اتّحاد با خداوند و در حضور او هستید، جرأت نزدیک شدن به شما را نخواهند داشت زیرا نگاه خداوند پیوسته با شما هست و از شما محافظت خواهد کرد. این در دنیای پر شرارت امروز یعنی رفتن در مکان امن خداوند. خود من به شخصه تجربه کردم که اگر بین ساعات دعایم بیش از چهار ساعت فاصله بیفتد، شیطان چنان هجومی بر من خواهد آورد که تحمّلش بسیار دشوار خواهد بود.
پنجمین امتیاز: کسانی که بسیار اهل دعا هستند و از آن چه در دعاهای خود پیوسته به زبان میآورند، شخصیّت خود را به خداوند نشان میدهند، لذا یکی از وجوهاتی که خداوند به افراد نگاه میکند تا خادمین خود را برای خدمتهای گوناگون برگزیند نحوة دعاهای آنان است.
مثلاً کسانی عطای نبوّت را میگیرند که در دعاهای خود برای دیگران بسیار شفاعت میکنند و کلاً انبیا همیشه در حال شفاعت و دعا برای قوم هستند. و یا کسانی که تمیز ارواح و یا عطیّة ایمان که با نام اخراج ارواح معروفتر است را میگیرند، از کسانی هستند که پیوسته در دعاهای خود از خداوند میطلبند تا مکر و حیلههای شریران را برایشان آشکار کرده و چهرهها و نقابهایشان را برایشان برملا سازد.
هرگز تمایلی نداشتم تا در کتب خود از شهادتهای زندگی خودم و دیگران چیزی بنویسم مگر به اجبار یا ضرورتِ یک موضوع، و در کلِ نوشتههایم تعداد شهادتهایی را که مجبور به گفتن آنها شدم به اندازة عدد انگشتانم نبود. امّا این جا احساس میکنم باید یکی از شهادتهایی که مربوط به این بخش است گفته گردد چون خالی از لطف نخواهد بود.
یک شب در منزل خود دو مهمان داشتم، یکی از شهری دیگر آمده بود و دیگری از ایالت دیگری بود. با هم قرار گذاشتیم برای دعای صبحگاهان رأس ساعت 5 صبح بیدار شویم و در اتّحاد به حضور خداوند برویم. ساعت حدود 4:45 دقیقه صبح بود که از خواب بیدار شدم و احساس کردم کسی در طول سالن پذیرایی که ما در آن جا خوابیده بودیم در بین ما حرکت میکند و منتظر است.
ده دقیقه گذشت. چون هنوز زمان موعود نرسیده بود من نیز بلند نشدم و کسی را بیدار نکردم و همچنان چشمانم را بسته بودم، دقیقاً پنج دقیقه مانده بود که ناگهان احساس کردم کسی انگشتان پای راستم را به نرمی گرفت و تکان داد، که فوراً پریدم و نشستم. هم زمان با من دو مهمان نیز فوراً بلند شدند و هر کدام شهادتی برای بیداری خود دادند و حضور خداوند را احساس کرده بودند.
خداوند زودتر از وقت مقرّر ما، برای دعا آمده بود و مشتاقانه آماده بود. او همیشه مقیّد است، او هیچ پیمانی را نمیشکند، اشتیاق او عجیب است. در زمان مقرّر، روح قدّوس خداوند آمده بود و مشتاق بود تا با ما مشارکت نماید. ما فوراً در فضای دعا قرار گرفتیم و احساس کردم که انگار پشتم به سینة خداوند است و او ما سه نفر را در آغوش گرفته و شبنمی از روح بر روی ما ریخته میگردد که بعد از پایان دعا آن دو مهمان دیگر نیز به این اتّفاق شهادت دادند.
داشتن دعای پیوسته و خصوصاً زمان بندیهای دقیق و متعهّد بودن به آن یکی از ارکان ایمانی برای هر فرد مسیحی میباشد که میبایست خود را نسبت به آن مکلّف و مقیّد سازد. امّا بسیاری میگویند که با این تفاسیر مجبورند در طول روز چندین نوبت دائماً دعاهای تکراری کنند. این وضعیّت قطعاً برای نوایمانان و کسانی که تازه قصد دارند وارد حیطة دعا گردند پیش خواهد آمد زیرا برای اهل دعا و راز و نیاز با خداوند زمانها نیز کم خواهد آمد.
امّا در هر صورت توصیه میگردد که برای پرهیز از دعاهای تکراری در طول روز، هر نوبت از دعاهای خود را به مواردی خاص اختصاص دهید. مثلاً به هنگام صبح و اوّلین زمان برای دعا، پس از پرستش و شکرگزاری، حتماً از خداوند بخواهید شما را در طول روز از مکرهای ابلیس محفوظ نگه دارد، و همچنین چنین دعایی را برای عزیزان و سایرینی که برایتان ارزشمند هستند، مانند اعضای کلیسایتان داشته باشید و مواردی دیگر ...؛
و یا در آخرین نوبت دعای خود در آخر شب پس از پرستش و شکرگزاری از خداوند برای روزی که سپری شده، حتماً با توبه از خطاهایی که خواسته یا ناخواسته انجام دادهاید، دهان باز کنید تا در پایان آن روز خداوند گناهی بر شما به حساب نیاورد و مواردی دیگر ...؛
همچنین است در نوبتهای دیگری از روز که میتوانید پس از پرستش و شکرگزاری برای کلیسا، خادمین خود، مردم دنیا، بیماران، روزی، انواع برکات روحانی، و موارد بسیار دیگر ...، در دعا بوده و همة اینها را در نوبتهای دعای خود تقسیم نموده بدون آن که احساس دلزدگی و خستگی از گفتن مکرّرات بنمایید.
پس همان گونه که پولس رسول به هر ایماندار مسیحی سفارش نموده، یادآور میگردم که: «12در اميد مسرور و در مصيبت صابر و در دعا مواظب باشيد» ( رومیان 12 : 12 ).
نظرات
ارسال یک نظر