تعمید در نام عیسی

دانستید که هرگاه یک انتقال و جا به جایی در پیش بود قوم خدا می‌بایست غسل تعمید آب می‌گرفتند. وقتی موسی قوم را از مصر به سمت سرزمین وعده داده شدة خدا می‌برد، قوم به موسی تعمید گرفتند. و وقتی قوم می‌بایست آماده برای ورود به عهد جدید با خداوند می‌شدند، یحیی تعمید دهنده آمد تا به توبه تعمید دهد، و همه به یحیی تعمید گرفتند.

وقتی هم که خداوند آمد و به نزدیک شدن ملکوت آسمان بشارت داد همه به خداوند عیسی مسیح تعمید گرفتند. و همین طور تا وقتی که روز پنطیکاست رسید و کلیسا بنیاد نهاده شد، باید آنانی که به خداوند عیسی مسیح ایمان می‌آوردند برای گرفتن عطای روح‌القدس، باز در نام خداوند عیسی مسیح تعمید می‌گرفتند: «³⁸پطرس بدیشان گفت: توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح به جهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روح‌القدس را خواهید یافت» ( اعمال رسولان 2 : 38 ).

علاوه بر نکات مهمی که پیش‌تر گفته شد، یکی از مهم‌ترین شرایط برای صحیح بودن غسل تعمید آب، نامی است که به آن باید تعمید گرفت. این موضوع دارای اهمیّت فوق‌العاده زیادی است، به حدی که اگر در نام درست تعمید گرفته نشود، آن تعمید باطل و مورد قبول نیست. به هیچ وجه نمی‌توان آن چه در کتاب مقدّس مکتوب است و ارادة خداوند و عملکرد رسولان و شاگردانش بوده را تغییر داد.

یکی از بزرگ‌ترین انحرافاتی که در کلیساهای فرقه‌ای رواج یافت، تغییر این نام بود. خداوند عیسی مسیح در پشتِ درِ کلیساها ایستاده و در را می‌کوبد و نمی‌تواند داخل شود، کلیساها هم در را به روی او باز نمی‌کنند. چرا؟

شما هرگاه به در خانة خود برسید، کلید انداخته و در را باز می‌کنید و داخل آن می‌شوید؛ شما نیاز به اجازة هیچ کس ندارید زیرا خانة شما است. امّا وقتی به در خانة دیگری می‌روید، ادب را رعایت نموده و در را می‌کوبید و تا برایتان باز نکنند، داخل نمی‌شوید.

مسیح پشت در کلیسایی ایستاده که مال او نیست، خانة او نیست و او نیز بدون اجازه داخل نمی‌گردد، لذا پیوسته در را می‌کوبد. اوه! این کلیسا مال خداوند نیست! بر سر در این خانه ( کلیسا ) نام خداوند عیسی مسیح نیست. اینان نام کلیسای خود را تغییر دادند ( کاتولیک، پروتستان، متدیست، باپتیست، پرزبیتری، جیسِز اونلی، یگانه انگار، ربّانی، شاهدان یهوه و ... صدها نام دیگر ) آنان هر نامی دارند غیر از نام خداوند عیسی مسیح.

آنان در نام خداوند عیسی مسیح تعمید ندارند، در خداوند زندگی نمی‌کنند، به نام او تقدیس نشدند، در بدن روحانی او و در کلیسای خداوند حضور ندارند بلکه در چهار دیواری فرقة خود زندگی می‌کنند و در را به روی خداوند بسته‌اند. لذا مسیح نمی‌تواند وارد حریم زندگی آنان شود. از این روی در اندرون آنها، انواع گناهان و رجاسات است که بلند می‌شود.

تمام نشانه‌های روشن و شهادتهای مکتوب در کتاب مقدّس را که به تعمید در نام خداوند عیسی مسیح اشاره می‌کند را رد می‌کنند و تنها با استناد به یک آیه که به گونه‌ای دیگر گفته شده، در نام"پدر، پسر و روح‌القدس"تعمید می‌گیرند: «¹⁹پس رفته، همة امّتها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید» ( متّی 28 : 19). چنین تعلیم می‌دهند که باید در هنگام غسل تعمید آب گفت"به نام پدر و پسر و روح‌القدس"! استدلال آنها این گونه است که چون خداوند این را گفته، اصلاً مهم نیست رسولانش چه گفتند و چه کردند، اینها همه در گمراهی و اشتباه هستند.

متأسّفانه دیگر زمانی برای مماشاتِ با این افکارِ جاهلانه نیست! انگار هیچ درکی از کتاب مقدّس ندارند، نسبت به کلام خدا کاملاً بی‌معرفتند، از کلام خدا هیچ چیز در زمینِ وجودشان باقی نمانده و در جهل تمام حتّی تمام رسولان و شاگردان مسیح را که به نام خداوند عیسی مسیح تعمید می‌دادند را افرادی گمراه و در اشتباه معرّفی می‌کنند! به عبارت واضح‌تر تمام رسالات رسولان ( بخش بزرگی از عهد جدید ) را مردود و فاقد ارزش می‌دانند!

وای! این کوته فکرانه‌ترین و جاهلانه‌ترین تعلیم یک معلّم مدّعی مسیحی است که می‌تواند داشته باشد. این معلّمین کذبه، هرگز نتوانستند در برابر شهادتهای مکتوبی که اثبات می‌کند تعمید باید در نام خداوند عیسی مسیح باشد، حتّی یک دلیلِ موجّه و روشن بر ضد آن بیاورند، و چون هیچ استناد درستی ندارند، با کمال بی‌شرمی کلام رسولان مسیح که وکلای اسرار خدا هستند را باطل می‌سازند.

در ادامه تا به پایان این قسمت و قسمت بعد، فقط به این موضوع خواهیم پرداخت؛ نه برای تفهیم به این دسته از معلّمین کذبه، بلکه برای گلّة خدا، که بی‌آن که بدانند در حال ارتزاق از خوراک فاسد و مرگ آفرین آنان می‌باشند.

 این آیه در خصوص ذات الوهی خدا است. این یکی از بزرگ‌ترین آیاتی است که یگانگی خدا را اثبات می‌کند. منحرف شدنِ کسی نسبت به این آیه، اوج جهالت و نادانی او است.

در اوّلین کلماتِ خداوند عیسی مسیح در این آیه، روی صحبت او مستقیماً با رسولانش است که از آنها می‌خواهد تا بروند و همة مردم دنیا را شاگرد بسازند: «پس رفته، همة امّتها را شاگرد سازید ...» چه کسی می‌تواند شاگرد بسازد؟ هر آدم بی‌سوادی این را می‌داند که تنها یک معلّم و استاد است که می‌تواند دیگران را شاگرد بسازد. لذا خداوند در آن زمان رسولانش را در جایگاه معلّم و استاد قرار داده بود. آنان نه تنها شایسته‌ترین، بلکه تنها کسانی بودند که شایستة آشکارسازی کلام خداوند بودند و هستند.

همیشه در طول تاریخ، ضد مسیح در مخالفت با مسیح عمل کرده، لذا مخالفین با کلام مسیح، ممکن نیست کسی غیر از ضد مسیح باشند. ظاهراً این مدّعیان وقتی کتاب مقدّس و نوشته‌های رسولان را به دست می‌گیرند تا تعلیم دهند، خودشان را بسیار داناتر از کتابی که دستشان است می‌دانند؛ و از آن جایی که احتمالاً نمی‌توانند خودشان را در جایگاه مقدّسان بنشانند، متوسّل به نویسندگان کتب مقدّس می‌گردند! چنان سردرگم هستند که خودشان هم نمی‌دانند.

در ادامه خداوند علاوه بر امر به شاگردسازی، از آنان خواسته تا همة امّتها را تعمید دهند. یک سؤال ساده! آیا مسیح نمی‌دانست که شاگردان و رسولانش بعد از او به انحراف می‌روند یا عمل درست را انجام می‌دهند؟! پس اگر قرار بود همه به انحراف بروند، یقیناً مسیح آنان را به این امور نمی‌گمارد.

و اگر نمی‌دانست که همة آنان به انحراف می‌روند ( آن گونه که تمام الهیدانان و فرقه‌ها معتقد هستند که آنان در اشتباه و انحراف بودند، به عبارتی مسیح در خصوص آنان اشتباه نمود. ) پس یقیناً آن کسی که به آنها این سفارشات را کرد، مسیح خداوند نبود! نتیجتاً پس اگر او مسیح نبود، تمام کتب مقدّس از ابتدا تا انتها باید باطل و کذب بوده باشد! اوه! آیا فکر می‌کنید این گونه است؟ آیا کتب باطل است؟ آیا مسیحی که مصلوب شد و قیام نمود دروغ بود؟ چه کسی تا این حد با مسیح می‌تواند ضدیّت داشته باشد؟ همیشه ضد مسیح در حال فعّالیّت و خراب کردن کلام خداوند بوده و هست.

خداوند در ادامة سفارش خود گفت: «به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید.» یعنی"پدر، پسر و روح‌القدس"کلمه به کلمه پیش می‌رویم تا ببینیم این جملة بسیار ساده را که الهیدانان و معلّمین کذبه از درک آن عاجز ماندند یعنی چه؟!

به"اسم"یعنی یک اسم نه اسامی. می‌بایست فقط به یک اسم تعمید دهند، منظور خداوند فقط یک اسم بود. هر چند سه عنوان در ادامه آمده، امّا فقط یک اسم منظور خداوند است. اگر بیش از یک اسم برده شود، غلط است. حال اگر آن سه عنوانِ"اب و ابن و روح‌القدس"اسم باشند، منظور خداوند کدام یک از آنها است؟ اگر قرار بود به یک اسم تعمید دهند، چرا خداوند سه اسم را آورد؟! متوجّه می‌شوید؟ همه چیز با تعلیمِ در کلیساهای فرقه شده، سردرگم و قاطی است. هیچ چیز مفهوم ندارد، شبیه به بی‌معنی‌ترین برداشتی است که می‌تواند ناگهانی از ذهن یک کودک به دهانش منتقل شده باشد و بیرون بیاید!

و حال خداوند گفت تا"به اسم اب و ابن و روح‌القدس"تعمید دهید. بی‌سواد‌ترین افراد روی زمین هرگز در ذهنشان راه نمی‌دهند که، پدر یک اسم باشد و یا پسر نیز یک اسم می‌باشد. تا کنون هیچ بشری اسم فرزندش را"پدر"یا"پسر"یا"روح‌القدس"نگذاشته. این عناوین به عنوان اسم باعث خندة همگان خواهد بود.

ولی چون خداوند گفت، پس حتماً باید این گونه بشود. حال این چه طور ممکن است؟ باید فقط به یک اسم تعمید داده شود. مسیح سه عنوان را در ادامه نام برد، نه سه اسم را؛ پدر و پسر و روح‌القدس، فقط سه عنوان است. اگر به یک کودک، پدرش را نشان دهید و از او بپرسید، آن شخص کیست؟ به طور قطع به شما خواهد گفت، پدرم؛ و اگر از او بپرسید اسمش چیست؟ یقیناً خواهد گفت، مارتین ( مثلاً ). آن شخص پدرش است امّا اسمش مارتین است.

حال اگر شما پیش پدر مارتین بروید، و مارتین را به او نشان دهید و از او بپرسید، آن شخص کیست؟ حتماً خواهد گفت، پسرم؛ و اگر از او بپرسید اسمش چیست؟ می‌گوید، مارتین. در این جا مارتین دیگر، پدر نیست، بلکه تبدیل به پسر شد، مارتین برای فرزندش پدر است، امّا برای پدرش، پدر نیست، بلکه پسرش می‌باشد؛ ولی این همان مارتین است، همان شخص است، با همان شخصیّت و ذات، فقط جایگاه و نقش او تغییر کرد.

حال اگر شما پیش برادر مارتین بروید، و با نشان دادن مارتین به او، بپرسید آن شخص کیست؟ به شما خواهد گفت، برادرم؛ و اگر از او در خصوص اسمش سؤال کنید، آنگاه خواهد گفت، مارتین. متوجّه شدید؟ این شخص مارتین است؛ همان شخص با همان شخصیّت، امّا دیگر پدر یا پسر نیست، بلکه برادر شده. همة افراد دارای یک شخصیّت و یک اسم هستند، امّا در جامعه و نسبت به محیط پیرامون خود نقشهای مختلفی را ایفا می‌کنند. به همین سادگی.

آن چه از این سخن بر می‌آید، خداوند عیسی مسیح می‌دانست در خصوص شناخت الوهیّت، امّتهای دیگر کلاً به انحراف خواهند رفت. او حتّی این را از زبان فیلپس نیز شنیده بود که گفت: «⁸... ای آقا پدر را به ما نشان ده که ما را کافی است.» و مسیح از این سخن او متعجّب شد و به او گفت: «⁹... ای فیلپس در این مدّت با شما بوده‌ام، آیا مرا نشناخته‌ای؟ کسی که مرا دید، پدر را دیده است. پس چگونه تو می‌گویی پدر را به ما نشان ده؟¹⁰آیا باور نمی‌کنی که من در پدر هستم و پدر در من است؟ سخنهایی که من به شما می‌گویم از خود نمی‌گویم، لیکن پدری که در من ساکن است، او این اعمال را می‌کند» ( یوحنّا 14 : 8 - 10 ).

حتّی در آن وقت نیز قوم نمی‌توانست ارتباط بین پدر آسمانی و خداوند عیسی مسیح به عنوان پسر را تمیز دهد. این قدرتِ تمیز دادن بعد از قیام مسیح به رسولان و شاگردانش عطا شد ( جلوتر نشان داده خواهد شد ). لذا خداوند، پیش از صعود به آسمان، در حکیمانه‌ترین جملة ممکن اساس الوهیّت را آشکار نمود، تا فرزندان خدا لغزش نخورند. امّا متأسّفانه همان گونه که قائن از شریر بود و نتوانست کار نیکو را دریابد و به انجام رساند، و برادرش را کشت؛ فرضیّه پردازان تثلیث نیز نتوانستند یکی از بزرگ‌ترین سخنانی که به یگانگی الوهیّت تأکید دارد را دریابند، و نهایتاً مرگ را با عنوان آموزة مهلک تثلیث به کلیسا تزریق کردند.

حال خداوند گفت: «پس رفته، همة امّتها را شاگرد سازید و ایشان را به اسمِ اب و ابن و روح‌القدس تعمید دهید» پدر، پسر و روح‌القدس، فقط سه عنوان و نشان دهندة نقشهای متفاوتی از خدا است. این همان خدای واحد است که در ارتباط با دنیا ( جهان هستی ) گاهی پدر، گاهی پسر و گاهی مانند روح‌القدس آشکار می‌گردد؛ امّا همیشه او یک شخص است با یک اسم.

اسمِ پسر را همه می‌دانند که"عیسی"است، همین اسم نیز نام خدای قادر مطلق در نقش پدر آسمانی است، و باز همین اسم نیز نام روح‌القدس است.

حال به آیاتی نگاه کنید که به روشنی تمام به ما معرّفی می‌کنند نام هر سه عنوانِ"پدر و پسر و روح‌القدس"عیسی است.

 

نام پسر، عیسی:

نام منجی و سرور ما کاملاً آشکار و معلوم است. او با نام عیسی سی و سه سال در زمین زیست نمود و مشهور گردید، و نام او اساس ایمان مسیحی است.

«³⁰فرشته بدو گفت: ای مریم ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته‌ای.³¹و اینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او را عیسی خواهی نامید» ( لوقا 1 : 30 - 31 ).

«²⁰امّا چون او در این چیزها تفکّر می‌کرد، ناگاه فرشتة خداوند در خواب بر وی ظاهر شده، گفت: ای یوسف پسر داوود از گرفتن زن خویش مریم مترس، زیرا که آن چه در وی قرار گرفته است، از روح‌القدس است.²¹و او پسری خواهد زایید و نام او را عیسی خواهی نهاد، زیرا که او امّت خویش را از گناهانشان خواهد رهانید» ( متّی 1 : 20 - 21).

 

نام پدر، عیسی:

نام خداوند عیسی مسیح، پسر یگانة پدر، در حقیقت ظاهر کننده و آشکارساز نام حقیقی پدر آسمانی بود که تا آن زمان هیچ کس از آن خبر نداشت. خود خداوند اعتراف نمود که وجود و نام او، آشکار کنندة نام پدر آسمانی بوده است.

«⁴³من به اسم پدر خود آمده‌ام و مرا قبول نمی‌کنید، ولی هرگاه دیگری به اسم خود آید، او را قبول خواهید کرد» ( یوحنّا 5 : 43 ).

«⁶اسم تو را به آن مردمانی که از جهان به من عطا کردی ظاهر ساختم. از آنِ تو بودند و ایشان را به من دادی و کلام تو را نگاه داشتند» ( یوحنّا 17 : 6 ).

«¹³شاخه‌های نخل را گرفته، به استقبال او بیرون آمدند و ندا می‌کردند، هوشیعانا مبارک باد پادشاه اسرائیل که به اسم خداوند می‌آید» ( یوحنّا 12 : 13 ).

 

نام روح‌القدس، عیسی:

شاید بعضیها هنوز این را نمی‌دانند که نام روح‌القدس نیز"عیسی" است. وقتی در دعاهای خود نام عیسی را بر زبان می‌آورید، دقیقاً روی صحبتتان با روح‌القدس نیز هست.

خداوند عیسی مسیح وقتی با شاگردانش صحبت می‌کرد، به نام حقیقی روح‌القدس اشاره کرد:

«²⁶لیکن تسلّی دهنده یعنی روح‌القدس که پدر او را به اسم من می‌فرستد، او همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آن چه به شما گفتم به یاد شما خواهد آورد» ( یوحنّا 14 : 26 ).

 

برگرفته از کتاب تعمید ؛ نویسنده: لوک رایان

 

این اثر تحت مجوز Creative Commons Attribution 4.0 International ( CC BY 4.0 ) منتشر شده است. استفاده از این اثر تنها در صورتی مجاز است که محتوای اصلی بدون هیچ گونه تغییری حفظ شده و منبع به دقّت ذکر گردد.