مبشّر کلیسا

خدمتها بسیار است امّا در ادامه قصد داریم شرحی جامع از پنج خدمت اصلی و بزرگی که پولس رسول به آنها اشاره کرده است را به همراه شرحی از بعضی خدمتهای دیگر که در کلیسا برجسته می‌باشد، ارائه دهیم. لازم به ذکر است که شناخت این خدمتها برای هر فرد مسیحی لازم و ضروری است تا از افتادن به دام خادمین کذبه و تعالیم هولناک آنان در امان بمانند.

در همین ابتدا می‌بایست به دو نکتة بسیار مهم که دانستن آن برای تمام کلیساها لازم و ضروری است اشاره کنم. این دو نکته برای تأیید خدمتهای اصلی است که پولس در عهد جدید به آنها اشاره کرده. این خدمتها از ارکان اصلی کلیسا می‌باشد، لازم و ضروری است، و اگر کسی فاقد این دو نشانه باشد به طور قطع خدمت او کاذب و مردود خداوند است.

نکتة اوّل: تمام کسانی که در خدمتهای اصلی و کهانتی کلیسا قرار می‌گیرند، می‌بایست حتماً دارای تعمید روح‌القدس بوده و برای تعمید خود یک شهادت زنده و ماوراءالطبیعه از آن داشته باشند. خداوند هرگز کسی که تعمید روح‌القدس را نداشته باشد، به چنین خدمتهای کهانتی نمی‌گمارد. شروع خدمت رسولان مسیح با تعمید روح‌القدس در روز پنطیکاست آغاز شد و بعد از آن تا به امروز به همین منوال ادامه دارد.

نکتة دوّم: تمام کسانی که در خدمتهای اصلی و کهانتی کلیسا قرار می‌گیرند، حتماً می‌بایست دارای یک مسح آسمانی از روح‌القدس باشند که آن هم با یک امر ماوراءالطبیعه تأیید می‌گردد و شاهدانی برای آن باید باشند. هیچ خدمت اصلی و کهانتی بدون انتخاب مستقیم خداوند و یا بدون مسح روح‌القدس تعیین و منصوب نمی‌گردد.

در اناجیل و اعمال رسولان مکتوب گردیده که خود مسیح، رسولانش را برگزیده و به آنان خدمتها را بخشیده، حتّی بعد از آن با پولس و برنابا نیز به همین سان عمل کرد و تا به امروز نیز به این گونه ادامه دارد.

لذا تمام اعضای کلیسا هوشیار باشند که هر خدمتی که فاقد این دو نشانه و شهادت باشند را به هیچ وجه نپذیرند هر چه قدر که آن شخص بزرگ و معتبر و معروف باشد.

 

خدمت مبشّران:

مبشّر در لغت به معنی: اعلام کننده، نوید دهنده، آن که خبر خوش و مژده می‌دهد است. خداوند در وصفِ عمل یک مبشّر می‌فرماید: «⁷چه‌ زیبا است‌ بر کوه‌ها پایهای‌ مبشّر که‌ سلامتی‌ را ندا می‌کند و به‌ خیرات‌ بشارت‌ می‌دهد و نجات‌ را ندا می‌کند و به‌ صهیون‌ می‌گوید که‌ خدای‌ تو سلطنت‌ می‌نماید» ( اشعیا 52 : 7 ).

خدمت مبشّر اعلام مژدة خوش انجیل است که از مرگ و قیام خداوند عیسی مسیح ندا می‌دهد. یک مبشّر وظیفة فراخوانی و اعلام رسیدن فیض خداوند و آمرزش گناهان را دارد که در فدیة خون عیسی مسیح محقّق شده است. خدمت مبشّر اثبات این حقیقت با استناد به کتب مقدّس است مانند کاری که پطرس در روز پنطیکاست نمود و بیش از سه هزار نفر به مسیح ایمان آوردند.

اوّلین چیزی که از خدمت یک مبشّر برجسته می‌شود، حیطة خدمت او است که بیشتر در خارج از کلیسا و در نزد امّتهای دیگر است. کار مبشّر در قدم نخست بسط و گسترش دادن مژدة خوش انجیل در بین امّتها است.

امّا یک مبشّر در حیطة داخلی کلیسا نیز نقشی مشابه بر عهده دارد. از این نقش او در داخل کلیسا، کتب عهد جدید با نامی دیگر یاد کرده که احتمالاً بسیاری از یکی بودن این دو خدمت اطّلاع ندارند و این دو عنوان را دو خدمت مختلف می‌دانند، امّا واقعیّت این است که هر دوی این خدمتها یکی است و فقط به خاطر حیطة داخلی و خارجی بودن آن با نامهای متفاوت شناخته می‌شود.

به یک مبشّر در حیطة داخلی کلیسا واعظ گفته می‌شود. واعظانِ کلیسا اجازة تعلیم دادن ندارند زیرا تعلیم خدمت معلّمان است؛ و نیز اجازة رهبری کلیسا را نیز ندارند زیرا این خدمت شبانان است.

طریق تشخیص یک واعظ یا همان مبشّر، با یک معلّم بسیار ساده است. معلّم اشراف کامل به تمام کتاب مقدّس دارد و با حکمت تمام تعالیم آن را از تمام سطوح و کتب به صورت مرتب و دسته ‌بندی شده به کلیسا ارائه می‌دارد؛ امّا واعظ فاقد چنین حکمتی است، ولی او هرگاه از کتاب مقدّس شروع به حرف زدن می‌کند، پیوسته و دائماً، بدون این که از خودش اختیاری داشته باشد، گرایش درونی او، او را لحظه به لحظه به سمت معرّفی خداوند عیسی مسیح می‌برد و همیشه از او که نجات را برای دنیا آورده سخن می‌گوید.

کار مبشّر یا همان واعظ بیان پیوسته و یکسرة فیض خداوند در مسیح برای امّتها و داخل کلیسا است. پولس رسول نیز انتخاب شده بود تا علاوه بر این که رسول و معلّم امّتها باشد، خدمت مبشّری یا همان واعظ را نیز داشته باشد. خود او در خصوص این سه خدمتش اقرار می‌کند که برای همین مبعوث شده است: «¹⁰امّا الحال آشکار گردید به ظهور نجات ‌دهندة ما عیسی مسیح که موت را نیست ساخت و حیات و بی‌فسادی را روشن گردانید به وسیلة انجیل،¹¹که برای آن من واعظ و رسول و معلّمِ امّتها مقرّر شده‌ام» ( دوّم تیموتاؤس 1 : 10 - 11 ).

خود خداوند عیسی مسیح نیز در معرّفی خدمت او می‌گوید: «¹⁵خداوند وی را گفت، برو زیرا که او ظرف برگزیدة من است تا نام مرا پیش امّتها و سلاطین و بنی‌اسرائیل ببرد» ( اعمال رسولان 9 : 15 ). خوب به این کلام خداوند دقّت کنید! ظرف برگزیده‌ای که نام خداوند را همه جا به زبان بیاورد، این خدمت یک مبشّر است؛ حال این مبشّر کجاها باید به زبان بیاورد؟ امّتها و سلاطین که می‌شود بست و گسترش دادن، و بنی‌اسرائیل که قوم خداوند است یا همان کلیسا که در حیطة داخلی به آن واعظ گفته می‌شود.

خدمت واعظ مطلقاً خدمتی به غیر از مبشّری نیست بلکه این هر دو نام، یک خدمت در کلیسای خداوند است. حتّی بی‌ایمانان صدة اوّل مسیحیّت نیز این را می‌دانستند و پولس را که در همه جا به نام خداوند عیسی مسیح وعظ و سخن می‌گفت را به عمل یک مبشّر خطاب می‌کردند.

«¹⁶امّا چون پولُس در اَطینا انتظار ایشان را می‌کشید، روحِ او در اندرونش مضطرب گشت چون دید که شهر از بتها پر است.¹⁷پس در کنیسه با یهودیان و خدا پرستان و در بازار، هر روزه با هر که ملاقات می‌کرد، مباحثه می‌نمود.¹⁸امّا بعضی از فلاسفه اپیکوریّین و رواقیّین با او رو به رو شده، بعضی می‌گفتند، این یاوه‌گو چه می‌خواهد بگوید؟ و دیگران گفتند، ظاهراً واعظ به خدایان غریب است. زیرا که ایشان را به عیسی و قیامت بشارت می‌داد» ( اعمال رسولان 17 : 16 - 18 ).

چگونه یک واعظ یا مبشّر دروغی را می‌توان شناخت؟ علاوه بر این که یک مبشّر باید دارای تعمید روح‌القدس و مسح خدمتی باشد، از نحوة سخن گفتن آنها نیز می‌توان به درستی یا متقلب بودن آنها پی برد. در حیطه کلیسا اگر واعظی پشت منبر برود و به جای سخن گفتن از فیض خداوند شروع کند به صحبتهای متفرّقه و خارج از کتاب مقدّس، او یک واعظ دروغین است. اگر هم آیه یا آیاتی را از قبل بردارد و به جای موعظه شروع کند به حالتی تعلیمی صحبت کردن او نه معلّم است و نه واعظ بلکه شخصی است کاذب و ریاکار.

و اگر مبشّری در خارج از حیطة کلیسا برای امّتها به عنوان مبشّر شروع به سخن گفتن نماید ولی در سخنانش بیان کامل و آشکاری از سه موضوعی که حتماً یک مبشّر باید برای ارائة مژدة انجیل به طور کامل به آنها بپردازد امّا ناتوان باشد، او یک مبشّر دروغین و فاقد مسح خداوند برای این خدمت است. آن سه موضوع عبارت است از: گناهِ باغ عدن، قربانی، نجات در عیسی مسیح.

خدمت مبشّری نیز مانند خدمت یک نبی و معلّم است، جایگاه این خدمت در چهارچوب خدمتی کهانتی در کلیسا برای مردان است، امّا زنان نیز در حیطة زنان می‌توانند حسب آموخته‌هایشان و در صورت توانایی مژدة انجیل را به دیگران اعلام نمایند. حقیقتاً اگر یک زن بتواند با بیان فیض خداوند جانی را از مرگ ابدی و اسارت گناه نجات دهد، آیا باید او را منع نمود؟!

 

برگرفته از کتاب شناخت خدمتها و عطایای روح القدس ؛ نویسنده: لوک رایان

 

این اثر تحت مجوز Creative Commons Attribution 4.0 International ( CC BY 4.0 ) منتشر شده است. استفاده از این اثر تنها در صورتی مجاز است که محتوای اصلی بدون هیچ گونه تغییری حفظ شده و منبع به دقّت ذکر گردد.